اثربخشی آموزش مهارت‏های زندگی بر میزان اضطراب، شادی و کنترل خشم نوجوانان با ناتوانی جسمی- حرکتی

مقدمه: از آنجا که ناتوانی جسمی- حرکتی احتمالاً می‏تواند باعث مشکلات متعددی از جمله مشکلات عاطفی و روانی شود، لزوم استفاده از روش‏هایی که این مشکلات را کاهش و یا برطرف سازد ضروری به‏نظر می‏آید. بنابراین، هدف از این تحقیق، تعیین اثر بخشی آموزش مهارت‏های زندگی بر میزان اضطراب، شادی و کنترل خشم نوجوانان با ناتوانی جسمی- حرکتی بود. روش: جامعه آماری این پژوهش کلیه دانش‏آموزان با ناتوانی جسمی- حرکتی شهر اصفهان بود که از بین سه مدرسه استثنایی معلولین جسمی- حرکتی موجود در شهر اصفهان یک مدرسه به‏صورت تصادفی ساده انتخاب شد و از میان دانش‏آموزان این مدرسه 30 نفر به‏صورت تصادفی ساده انتخاب و در دو گروه 15 نفری آزمایش و کنترل قرار داده شدند. ابزار این پژوهش، پرسشنامه پرخاشگری (agq) و پرسشنامه پیرز-هاریس بود. ابتدا پیش‏آزمون بین دو گروه اجرا شد که تفاوت معناداری مشاهده نشد. سپس گروه آزمایش به‏مدت یک‏ماه آموزش مهارت‎های زندگی را دریافت کردند. در پایان، هر دو گروه مجدداً مورد آزمون قرار گرفتند. یافته‏ها: نتایج تحلیل کوواریانس نشان داد که پس از آموزش مهارت‏های زندگی بین میانگین نمرات اضطراب، شادی و کنترل خشم دو گروه آزمایش وکنترل تفاوت معناداری وجود دارد. نتیجه‏گیری: براساس یافته های این پژوهش توصیه می گردد از آموزش مهارت های زندگی برای کاهش میزان اضطراب، کنترل خشم و افزایش شادی نوجوانان با ناتوانی جسمی-حرکتی استفاده شود.